Bir işletmede çalışanlar, performansına göre değerlendirilip terfi alırlar. En azından genel kanaat budur. Ancak performansın yanı sıra başka parametrelerin de terfi için gerektiği herkesin malumudur.
Nedir onlar?
– Yükseleceği pozisyonun boş olması
– Kişinin, bir üst pozisyonun gerektirdiği kriterlere sahip olması (Deneyim, okul, dil vs.)
– Kalabalık bir departmanda aynı görevde çalışan diğer kişilerin kıdem durumu
– Üst yöneticinin, yakın çalışacağı bu ara yönetici ile olan uyumu
– Firmanın mevcut organizasyon yapısını devam ettirme iradesi.
İşte tüm bu diğer kriterler, kişiler işlerini ne kadar başarı ile yapar yapsın, bazen uzun yıllar onların aynı pozisyonda kalmalarına sebep olabilmektedir. Yani kişi, tüm kriterlere fazlasıyla haizken bile – tesadüf deyin, şans eseri deyin – bir şekilde terfi imkanı yakalayamamış olabilmektedir.
Yalnız, işin tatsız tarafı; belli bir süre sonra kişi hakkında şu algı oluşmaya başlar:
“BU KİŞİ ÇOK MATAH BİRİ OLSAYDI, ŞİMDİYE KADAR ÇOKTAN BİR YERE GELİRDİ”
İşte bu algıdan sonra kişinin terfi ihtimali daha da zayıflamış olur. Bu kişi ile ilgili “sadece bu pozisyonun adamı” düşüncesi iyiden iyiye yerleşir. Peki bu algıya kapılanlar haksız mıdır?
Kimsenin olayları detaylı düşünmeye zaman ayırmadığı, herkesin özet bilgilerle hayatı anlamlandırdığı, yaşadığımız hızlı “modern çağ‟ içerisinde, kolaycı yaklaşımlar artık insanların bilinç altına işlemiştir ve böyle düşünenleri de maalesef artık eleştiremiyoruz.
İK dergileri, blogları ve bu alanda emek harcayan profesyonellerin bu konuya pek yer ayırmadığı gözüküyor. Sizce bu “yanılgı” nasıl aşılır?
